Scholenuitwisseling

Friends Forever

Dat Delft vriendschapsbanden met verschillende steden onderhoudt, moge bekend zijn. In 1967 ontmoetten de burgemeesters Ravesloot van Delft en Geller van Kfar Saba (ligt tegen Tel Aviv aan in Israël) elkaar tijdens een internationaal congres in Jeruzalem. Er ontstond een vriendschappelijke contact. Na de zesdaagse oorlog (juni 1967) vroeg Delft aan Kfar Saba welke hulp men nodig heeft. Het antwoord luidt dat vriendschap belangrijker is dan hulp. Toen ontstond het idee van een band tussen zuster- of partnersteden. In oktober 1968 vond de eerste uitwisseling plaats. Door de vriendschappen tussen inwoners van beide steden en de belangstelling voor bezoeken is de band steeds sterker geworden. Delft is dertien keer in Kfar Saba geweest en Kfar Saba is ook dertien keer in Delft geweest. In 1971 vond in Kfar Saba de officiële ondertekening plaats van de overeenkomst door de officiële vertegenwoordigers van deze steden.

Minder bekend is dat ook de scholen in deze steden een onderlinge uitwisseling kennen. Rabin High School in deze partnerstad en het Christelijk Lyceum Delft doen dat al voor het vijfde jaar. Maar het CLD doet dat ook met andere landen. Al met al zijn deze ervaringen heel leerzaam en verrijkend.

Van 3 tot en met 10 december 2016 was er weer een delegatie hier te gast. Het is onmogelijk om slechts in een week Nederland te zien en ook om in dit verslag volledig te zijn.

In de synagoge kregen we uitleg over Joods leven in Delft. Enerzijds heel triest te vernemen dat vanwege voortdurend antisemitisme bezoekers van deze synagoge door bewapende marechaussees beveiligd moeten worden, anderzijds mooi dat die bewaking er is. Een toespraak van de Israëlische ambassadeur daar en een officieel ontvangst later in het antieke stadhuis gaven een speciale glans aan deze uitwisseling. Op zich is Delft natuurlijk schitterend met haar fraaie binnenstad, maar het ligt ook mooi dichtbij Den Haag en Rotterdam.

Een mooi en vrolijk overzicht van heel Nederland is natuurlijk Madurodam. Dit beroemde miniatuurdorp is eigenlijk het grootste oorlogsmonument van Nederland, en ook nog vrolijk! George Maduro was een Joodse en Nederlandse oorlogsheld uit WOII, die uiteindelijk in kamp Dachau omkwam.

In Amsterdam werd de schuilplaats van het bekendste meisje van Nederland bezocht, tegelijk met een delegatie uit Duitsland. Toen ik bij de uitgang een reactie vroeg zei een Israëlisch meisje: ‘Natuurlijk ken ik het verhaal van Anne Frank, maar het zijn hier is toch wel heel aangrijpend. Liever geen commentaar verder.’ – begrijpelijk als de verschrikkingen zo dichtbij komen.

Een rondleiding in de Haagse Ridderzaal en in het gebouw van de Tweede Kamer (waar zelfs een deel van vergadering van die bekende politici werd meegemaakt) gaf een beeld van hoe Nederland geregeerd wordt.

De Tweede Kamer achterlatend toeren met een bus naar de 2^e Maasvlakte. Het lage Nederland kampt met water van de zee en van de rivieren, terwijl er in Israël eerder een watertekort is. Met trots worden ook overwinningen gemeld: een complete haven is aan de zee onttrokken. Terwijl Amsterdam zo knus en oud is, zo modern en koud is Rotterdam. Gevolgen van oorlogen zijn overal herkenbaar.

Door het stimuleren van vriendschappen kunnen we vrede stichten. Door hen gewoon aan de keukentafel te ontmoeten. Dan ontdek je dat andere mensen inderdaad anders zijn en dat het waardevolle …mensen zijn. Onder de bijzondere gasten zaten eigenaardige gasten, aparte gasten en buitengewone gasten, kortom iedereen is uniek. De één was heel verlegen en in onze ogen overdreven beleefd, de ander politiek eenzijdig, weer een ander vrijmoedig (of moet ik het brutaal noemen?), heel sociaal of juist teruggetrokken. Ja, hoe reageer je daarop als gastheer/dame/gezin?

Hopelijk zal deze traditionele uitwisseling nog lang voortduren, want hoe waardevol is het om niet over elkaar maar met elkaar te spreken, vooral elkaar te beluisteren en te ontdekken dat de situatie van de ander echt wat gecompliceerder is dan dat we van een afstand dachten. Leerlingen hier niet alleen op wijzen, maar ook laten ervaren is van levensbelang. In februari is het tegenbezoek gepland. Dus: ‘volgend jaar in Jeruzalem!’. Zo worden we zelf ambassadeurs van de vriendschap.